Martijn heeft deze foto van ons gemaakt. Heel leuk want hij is heel erg wakker op dat moment en heeft z'n oogjes ook open. Waren pas om een uur of drie vanacht thuis en zijn daardoor vandaag een beetje krokkie. Maar gewoon een lekker rustig aan doen dagje ervan maken. Alhoewel ik vandaag ook nog die bedrijfskleding moet gaan aanschaffen. Geen zin om de deur nog uit te gaan maar ja het zal toch moeten. Deze week is weer voorbij gegaan zonder een bericht van onze emigratie agent en ik moet toch toegeven dat ik ongeduldig ga worden [ondanks dat ik heb besloten hier zoiezo te blijven tot het einde van m'n cursus]. Waarom duurt het zo lang, zijn er een hoop Aziaten die voorrang hebben gekregen. Onee, voornamelijk Engelsen hebben voorrang!!! Stel je voor dat we ons visum krijgen... ik vergelijk het nog steeds met de staatsloterij maar dan met een kanszeker einde. Stel dat we het visum krijgen hoe zal het ons gaan verlopen? Alle "zekerheid" achterlaten, en volledig opnieuw beginnen waar we hier 10 jaar mee bezig zijn geweest om op te bouwen, echt superspannend [dan positief bedoeld hoor]. Ik wilde zeggen ook positieve mensen hebben twijfels, maar dan komt het wordt twijfels niet goed tot z'n recht. Twijfel klinkt in mijn oren negatief, nee dan kan ik het beter onzekerheid noemen. De onzekerheid van het idee helemaal opnieuw te beginnen brengt spanning met zich mee, zo van gaan we slagen en dit keer sneller dan 10 jaar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten